In memoriam In memoriam Deze pagina is speciaal gemaakt voor de honden die overleden zijn. Helaas staat Baron hier al tussen, we hebben gevraagd of de eigenaren een stukje wilde schrijven. Copyright Daisy’s Pride © 2013 | Korte Broekema Producties  Daisy’s Pride Aaron (Baron)  24-08-2010 †  10-09-2011 Nadat wij vlak voor Kerst 2010 met heel veel pijn in het hart afscheid hadden moeten nemen van onze lieve éminence grise Duc (de la Barque de l’Esprit), waren we op 30 mei van dit jaar compleet in de wolken met de komst van Aaron, die door omstandigheden herplaatst moest worden. Om deze nieuwe start te symboliseren besloten we Aaron om te dopen in Baron, we waren immers gewend geraakt aan een beetje adel in de familie. Onbevangen stapte hij bij ons in de auto, tilde thuisgekomen binnen 10 seconden een pootje op bij de bank en markeerde aldus feestelijk zijn entree in ons huis en in onze levens. Begin juni vertrokken we naar ons huis in de Dordogne waar wij al jaren onze zomers doorbrengen. Vanaf de eerste seconde genoot Baron volop van alle ruimte en vrijheid. Hij sjeesde dagelijks door onze heerlijk grote tuin, sprong en dook naar alles wat maar enigszins op een bal leek, groef (ongeoorloofde!) gaten, jaagde (met toestemming!) op de tientallen ongewenste konijnen, kwam veelvuldig een knuffel halen en wond met al zijn onweerstaanbare charme alle buren, vrienden en bezoekers om z’n pootje. Hij had een werkelijk schitterende vacht, en was bovendien heel erg lief, aanhankelijk, speels, leergierig en heerlijk (meestal) ondeugend. Vlak voor onze terugkeer naar Nederland, begin september, sloeg echter volkomen onverwacht het noodlot toe. Baron had op een ochtend een gezwollen koppie en een grote vochtzak in de hals. De dierenarts gaf injecties, waardoor zwelling en vocht verdwenen, maar Baron was in de dagen daarna futloos, bleef overgeven en wilde nauwelijks drinken. Hij werd aan een infuus gelegd en zijn bloed werd onderzocht. Naar aanleiding van de bloed-waardes gaf de arts meteen al aan dat hij “op papier” opgegeven was; een of ander gif (van welk dier is niet echt duidelijk geworden) had acuut nierfalen veroorzaakt. Verbijsterd waren we. Op 24 augustus hadden we zijn eerste verjaardag gevierd, en nu zou hij opgegeven zijn? Onmogelijk! Maar helaas: bij een tweede bloedonderzoek bleken de waardes nog eens dramatisch verslechterd te zijn, Baron at niet en was in één week tijd heel erg afgevallen. Hij reageerde ook niet meer blij op onze bezoekjes, en kon/wilde niet echt meer een rondje met ons lopen. In overleg met de dierenarts hebben we toen tot ons grote, grote verdriet moeten besluiten om Baron uit zijn lijden te verlossen. Uiteindelijk denken we dat Baron hoogst waarschijnlijk gestoken is door één of meerdere wespen en/of Aziatische hoornaars (frelons), een eng soort superwespen die inmiddels ook al twee mensenlevens in het Zuidwesten van Frankrijk op hun geweten hebben. Onze vijgenbomen zaten vol met die engerds, en hoewel we met Duc daar nooit problemen mee hebben gehad, is Baron vermoedelijk al spelend te grazen genomen (we hebben de bomen met de grond gelijk gemaakt). Onze verslagenheid is met geen pen te beschrijven. We waren dol op Baron, hij maakte elke dag tot een feestje en we gingen ervan uit dat we jarenlang van elkaar zouden gaan genieten. Zo onverwachts als hij ons leven binnenstoof, zo onverwachts heeft hij ons ook weer verlaten, het is en blijft onbegrijpelijk en moeilijk te verteren. De enige schrale troost die we hebben is dat hij intens genoten heeft van zijn maanden in Frankrijk. En wij zullen voor altijd heel erg warme herinneringen blijven koesteren aan onze nobele en vrolijke viervoeter. Ben & Odette Jonkers Bergen, 3 november 2011